UNE İÇİN ABC
Teknoloji (Yapay Zeka zamanlarında) ve toplum arasındaki etkileşimin bir yansıması
'Kimse Konuşmuyor' kitabı. Felipe Muller tarafından yazılan Yapay Zeka ve İnsanın Ölümü' (EUNSA, 2024) adresleri Dil, yapay zeka (AI) ve insan doğası hakkında derin felsefi temalar. Birkaç bölümden oluşan çalışma, Günümüzde teknoloji ve dil nasıl etkileşime giriyor?özellikle de Yapay zeka ve dil modelleri bağlamıMuller'in insan konuşmasını taklit eden figürler olarak gördüğü ChatGPT gibi.
Önsöz kitabın ana önermesini sunuyor: şu fikir, Homeros'un Odysseia'sındaki gibi “kimse konuşmuyor”. Yazar bu metaforu, yapay zekanın kendini ifade etme biçiminde nasıl insan gibi görünebileceğini yansıtmak için kullanıyor, ancak gerçekte niyet ve duygulardan yoksundur. Çalışma boyunca geliştirdiği Dilin gücü ve riski üzerine yansımagerçeklik algımızı nasıl şekillendirdiğini ve kelimelerin varoluşumuz üzerindeki etkisini “tehlike” ve “risk” gibi kavramlarla ilişkilendirerek anlatıyor. Burada Müller ayrıca “insanın ölümü”nden de söz ediyor. Makineler insan deneyimini taklit edebilir ama yaşayamaz.
İlk bölümlerde dil, “dünyanın en büyük tiyatrosu” olarak ele alınıyor. Bu metafor üzerinden kelimelerin kurguya ve ölüme nasıl bir alan oluşturduğu tartışılmaktadır. Ayrıca nasıl inceliyor Dil, doğrudan deneyimi aşan soyut fikirlerin iletilmesine olanak tanır.. Muller dile “aralıklar” açısından yaklaşıyor; burada kelimelerin insan yaşamı ve iletişimi için nasıl bir “sahne” oluşturduğunu araştırıyor ve dili gerçekten anlayıp anlamadığımızı ya da sadece onun sınırları içinde hareket edip etmediğimizi sorguluyor.
Çalışmadaki en alakalı noktalardan biri 'Dramatis Personae' bölümüdür.Yapay zekaya ve ChatGPT gibi dil modellerinin dili aslında “anlamadan” değil, onu simüle ederek nasıl çalıştığına odaklanan. Yazar için bu yapay zeka modelleri, onu telaffuz eden kişi “hiç kimse” olsa bile dilin var olduğunun kanıtı haline geliyor. Bu bölüm, dilin Yapay zeka insanın yerini almaz, bunun yerine boş bir maskeyi taklit ederMichel Foucault'nun tanımladığı “ifade işlevi”ni sürdürmek, ancak niyet veya öznellik olmadan.
Sonuç olarak Felipe Müller'in 'Kimse Konuşmuyor' adlı eseri dilin ve yapay zekanın sınırlarını araştıran yansıtıcı bir çalışmadil modellerinin doğası ve teknolojinin gerçeklik ve kendimize dair algımızdaki rolü üzerine felsefi bir eleştiri sunuyor. Yazar, okuyucuyu yapay zekanın etkisini ve insan dilini taklit etme yeteneğini gerçekten anlayıp anlamadığımızı sorgulamaya davet ediyor ve şunu öne sürüyor: Dil yalnızca insanlığa ait olmayıp özerk bir olgu olarak var olur..
Teknoloji (Yapay Zeka zamanlarında) ve toplum arasındaki etkileşimin bir yansıması
'Kimse Konuşmuyor' kitabı. Felipe Muller tarafından yazılan Yapay Zeka ve İnsanın Ölümü' (EUNSA, 2024) adresleri Dil, yapay zeka (AI) ve insan doğası hakkında derin felsefi temalar. Birkaç bölümden oluşan çalışma, Günümüzde teknoloji ve dil nasıl etkileşime giriyor?özellikle de Yapay zeka ve dil modelleri bağlamıMuller'in insan konuşmasını taklit eden figürler olarak gördüğü ChatGPT gibi.
Önsöz kitabın ana önermesini sunuyor: şu fikir, Homeros'un Odysseia'sındaki gibi “kimse konuşmuyor”. Yazar bu metaforu, yapay zekanın kendini ifade etme biçiminde nasıl insan gibi görünebileceğini yansıtmak için kullanıyor, ancak gerçekte niyet ve duygulardan yoksundur. Çalışma boyunca geliştirdiği Dilin gücü ve riski üzerine yansımagerçeklik algımızı nasıl şekillendirdiğini ve kelimelerin varoluşumuz üzerindeki etkisini “tehlike” ve “risk” gibi kavramlarla ilişkilendirerek anlatıyor. Burada Müller ayrıca “insanın ölümü”nden de söz ediyor. Makineler insan deneyimini taklit edebilir ama yaşayamaz.
İlk bölümlerde dil, “dünyanın en büyük tiyatrosu” olarak ele alınıyor. Bu metafor üzerinden kelimelerin kurguya ve ölüme nasıl bir alan oluşturduğu tartışılmaktadır. Ayrıca nasıl inceliyor Dil, doğrudan deneyimi aşan soyut fikirlerin iletilmesine olanak tanır.. Muller dile “aralıklar” açısından yaklaşıyor; burada kelimelerin insan yaşamı ve iletişimi için nasıl bir “sahne” oluşturduğunu araştırıyor ve dili gerçekten anlayıp anlamadığımızı ya da sadece onun sınırları içinde hareket edip etmediğimizi sorguluyor.
Çalışmadaki en alakalı noktalardan biri 'Dramatis Personae' bölümüdür.Yapay zekaya ve ChatGPT gibi dil modellerinin dili aslında “anlamadan” değil, onu simüle ederek nasıl çalıştığına odaklanan. Yazar için bu yapay zeka modelleri, onu telaffuz eden kişi “hiç kimse” olsa bile dilin var olduğunun kanıtı haline geliyor. Bu bölüm, dilin Yapay zeka insanın yerini almaz, bunun yerine boş bir maskeyi taklit ederMichel Foucault'nun tanımladığı “ifade işlevi”ni sürdürmek, ancak niyet veya öznellik olmadan.
Sonuç olarak Felipe Müller'in 'Kimse Konuşmuyor' adlı eseri dilin ve yapay zekanın sınırlarını araştıran yansıtıcı bir çalışmadil modellerinin doğası ve teknolojinin gerçeklik ve kendimize dair algımızdaki rolü üzerine felsefi bir eleştiri sunuyor. Yazar, okuyucuyu yapay zekanın etkisini ve insan dilini taklit etme yeteneğini gerçekten anlayıp anlamadığımızı sorgulamaya davet ediyor ve şunu öne sürüyor: Dil yalnızca insanlığa ait olmayıp özerk bir olgu olarak var olur..